دوربین می تواند به محرمانه ترین اماکن تمدن کنونی ما وارد شود و بی اغراق، مناظر پنهان از نگاه ما را بگیرد.اگر تصاویر جامعه ی زیرزمینی غرب میانه خنده به لب ما می آورد در مقابل در کتاب پاریس پنهان دهه ی 30 نمایش فواحش و مشتریان آنها نمایشی از اندوه است.اینجا عکاس باید دارای جسارت تجاوز به لحظات خصوصی،شکستن قوانین اجتماع و دوربین باشد تا چیزی را به ما بنمایاند که در غیر این صورت هرگز امکان مشاهده ی آن را به دست نمی آوردیم
هالا پلاف-فرهنگ دوربین-ترجمه ی رعناجوادی-انتشارات سروش-1375
روسپی خانه-از کتاب پاریس پنهان دهه ی 30
جولز برسای در 9 سپتامبر 1899 از مادری ارمنی و با پدری لهستانی در لهستان به دنیا آمد و در سال 1924 به عنوان عکاس خبری وارد پاریس شد. کتاب عکس " پاریس پنهان دهه ی 1930" حاصل عشق او به اسلوب خیابانها و معماری پاریس، عکاسی شب و نگاه دقیق او زندگی اجتماعی پاریسی است.پاریسی که نماد،مد، خوشگذارانی و سرزندگی شبانه ی اروپا شده بود و به روایت احمد شاملو از روبر مرل در "مرگ کسب و کار من است" به عنوان "مادر همه ی پدر سوختگیها" شناخته می شد.
 |
| کاباره ماکسیم |
|
|
|
|
|
|
 |
| رقصنده ها |
 |
| روسپی در خیابان |
 |
| مرد در برابر فروشگاه لباس زیر زنانه |
|
|
|
 |
| روسپی در اتاق هتل |
 |
| عشرتکده شبانه |
اما در روایت برسای از این زندگی شبانه ی اسطوره شده ی پاریسی شاهد چشمان اندوهگین زنان، خستگی و بطالت و روزمرگی مردانیم.او بدون آنکه شعار بدهد پوچی سبکی از زندگی را به نمایش گذارده.
برسای راوی زندگی شبانه مردانی است که افسوس ها و نا امیدیها و روزمرگیهاشان را در آغوش زنانی التیام می بخشند که قربانیان زندگی اجتماعی پاریسیند.
پاریس پنهان دهه ی 1930، بینوایان قرن بیستم است؛ اگر چه در روایت واقع گرایانه برسای دیگر جایی برای قهرمانان دست نیافتنی مانند عالیجناب میریل، اسقف دینی، و یا آقای مادلن توبه کار نیست و داستان برسای تنها روایت بی کسی و اندوه فانتین، پوچی تولومیس و بدبختی گاورش است.
برسای مانند هوگو مجذوب نتردام و مجسمه ها و کنده کاریهای قرون وسطایش است و در میان روایت حال آدمها به این نماد و مرکز پاریس توجه ویژه نشان می دهد و سپس به سراغ گوژپشت ها و اسمرالداها می رود.
علاقه اش به بازی نور و عکاسی شب، استفاده از آینه ها در ساخت یک نمای کامل و بازتابهای نور در مه و بخار و سنگفرشهای خیس او اثر او را فراتر از یک روایت ژورنالیستی برده و از او یک هنرمند تمام عیار می سازد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر